آدمهای ماندگار، تنها به آرمان می اندیشند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

غم، سیاهچال توانایی هاست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

ستایش غم، تمجید از مرگ است. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

سرزمین غمزده، میراثی برای آیندگان ندارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از آدمیانی که به دنبال غم هستند، باید هراسید. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از دیگران نخواهیم، رخدادهای اندوهناک گذشته خویش را برایمان بازگویند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از شنیدن آهنگ ها، داستان ها و رویدادهای غم انگیز، دوری کنیم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

از مردم غمگین، نمی توان امید بهروزی و پیشرفت کشور را داشت. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

اندوه گذشته را نباید خورد، که بیماری ساده را، کشنده می کند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

آدم غمزده، توان نگهبانی از دستاوردهای خویش را ندارد. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

با یادآوری رخدادهای بد زندگی، خویش را نیازاریم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

برای گرامیداشت یاد رفتگان، گیاهی بکاریم، شیرینی ببخشاییم، چرا که با اشک و سوگواری، راه به جایی نمی بریم. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

تنها بزهکاران از دیدن اشک دیگران شاد می گردند. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

زندگی، پهنه غم و اندوه نیست، اندک زمانی است، برای شادی و بالندگی. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی

زیاده روی در سوگواری درگذشتگان، خردمندانه نیست. فیلسوف حکیم اُرُد بزرگ خراسانی